بافت يووه شامل عنبيه ، جسم مژگاني و مشيميه مى‌باشد . بافت يووه حاوى عروق فراوان بوده كه تغذيه بافت‌هاى مختلف چشم را بر عهده دارند. صدمه به بافت يووه باعث آسيب ساختمان‌های مختلف چشم می‌گردد

بافت يووه شامل عنبيه ، جسم مژگاني و مشيميه مى‌باشد . بافت يووه حاوى عروق فراوان بوده كه تغذيه بافت‌هاى مختلف چشم را بر عهده دارند. صدمه به بافت يووه باعث آسيب ساختمان‌های مختلف چشم می‌گردد

بافت يووه شامل عنبيه ، جسم مژگاني و مشيميه مى‌باشد . بافت يووه حاوى عروق فراوان بوده كه تغذيه بافت‌هاى مختلف چشم را بر عهده دارند. صدمه به بافت يووه باعث آسيب ساختمان‌های مختلف چشم می‌گردد

بافت يووه شامل عنبيه ، جسم مژگاني و مشيميه مى‌باشد . بافت يووه حاوى عروق فراوان بوده كه تغذيه بافت‌هاى مختلف چشم را بر عهده دارند. صدمه به بافت يووه باعث آسيب ساختمان‌های مختلف چشم می‌گردد

اسکلریتاسکلریت یا التهاب اسکلرا بیماری ناشایعی است و بسیاری از چشم‌پزشکان واپتومتریست ها در هر سال تعداد اندکی از موارد آن را می‌بینند. پزشکان اورژانس باید با این بیماری آشنا باشند چرا که به طور بالقوه این امکان وجود دارد که موجب نابینایی شود و سلامت چشم را به خطر بیندازد. اسکلریت بیشتر در زنان سفیدپوست اتفاق می‌افتد و سن متوسط شروع آن ۴۹ سالگی است. اغلب موارد قسمت قدامی (قابل مشاهده) اسکلرا را درگیر می‌کنند. اسکلریت خلفی با قرمزی بدون درد چشم تظاهر پیدا می‌کند. تقریبا ۳۹ الی ۵۰ موارد اسکلریت با بیماری‌های روماتولوژیک همراهی دارند. این نکته لازم به یادآوری است که اسکلریت ممکن است اولین تظاهر یک بیماری زمینه‌ای سیستمیک باشد. عفونت در ۸ موارد موجب اسکلریت می‌شود و در این میان هرپس زوستر شایع‌ترین علت است. اسکلریت را می‌توان به انواع منتشر، ندولار یا نکروزدهنده تقسیم کرد و این تمایز هم در درمان و هم در تعیین پیش‌آگهی کاربرد دارد.بیماران مبتلا به اسکلریت از درد شدید و ناتوان‌کننده چشم شکایت دارند که با حرکات چشم بدتر می‌شود و اغلب با حرکت طبیعی یا خواب تداخل می‌کند. درد معمولا طی هفته‌ها به صورت خزنده پیشرفت می‌کند. سردرد ممکن است برجسته‌ترین علامت باشد که تشخیص را دشوارتر می‌سازد. اشک‌ریزش، تاری دید و قرمزی چشم نیز علایم شایعی هستند. معاینه نشان‌دهنده اتساع عروق عمقی اپی‌اسکلرا و نازک‌شدن اسکلرا هستند که منجر به آبی‌رنگ‌شدن چشم می‌شود حدت بینایی در ۱۶ درصد بیماران دچار اختلال می‌شود و برخلاف اپی اسکلریت کره چشم اغلب در لمس حساس است. بیماری در ۵۰ درصد از کل موارد دو طرفه است. اسکلریت قدامی منتشر با فقدان ندول‌ و عدم نکروز اسکلرا مشخص می‌شود. در اسکلریت ندولار نواحی مشخص و حساس به لمس ادم همراه با اتساع عروق زمینه‌ای وجود دارند. در اسکلریت قدامی نکروزان، اتساع شدید عروق عمقی و نازکی کانونی یا منتشر اسکلرا وجود دارد که کورویید زیرین را برهنه می‌سازد. چشم در اسکلریت نکروزان به شدت حساس‌ است و این نوع شدید بیماری، نشانه‌ای از خطر برای سلامت چشم است. تغییر رنگ آبی اسکلرا به تمایز اسکلریت از اپی‌اسکلریت کمک می‌کند. علاوه بر این اپی‌اسکلریت اغلب موجب پیچ در پیچ شدن عروق سطحی‌تر روی اسکلرا می‌شود که به سادگی با استفاده موضعی از فنیل‌افرین جمع می‌شوند. در مقابل عروق عمقی‌تر درگیر در اسکلریت تاثیری از فنیل افرین نمی‌گیرند. تمایز میان اسکلریت و اپی‌اسکلریت در درمان و تعیین پیش‌آگهی کاربرد دارد که مورد دوم معمولا فرآیند خوش‌خیم‌تری است و عوارض چشمی کمتری به جای می‌گذارد.

اپی اسکلریتالتهاب لوکاليزه و نسبتاً شايع، در بافت همبند و اسکولاريزه روى اسکلرا است. بيشتر جوانان را درگير مى‌کند (دهه سوم و چهارم عمر) و در زنان سه برابر مردان است. ۳/۲ موارد يک‌طرفه است

قوز قرنيهقوز قرنیه يك پدیده غير التهابي است كه معمولا قرنيه هر دو چشم را گرفتار مي كند.در اين بيماري قرنيه نازك شده و حالت مخروطي پيدا مي كند. نازك شدن و تغيير حالت قرنيه از كروي به مخروطي منجر به ايجاد نزديك بيني – آستيگماتيسم نامنظم و در نتيجه كاهش ديد مي شود قوز قرنيه بيماري پيشرونده اي است كه معمولا در دوران بلوغ ظهور پيدا مي كند و تا دهه سوم و چهارم پيشرفت كرده بعدا متوقف مي شود. اين بيماري ابتدا در يك چشم شروع مي شود ولي معمولا بعد از مدتي چشم ديگر هم گرفتار مي شود هر چند شدت آن در يك چشم با چشم ديگر متفاوت است

زخم قرنیه گرد و غبار، و ذرات دیگر در هوا می تواند سطح قرنیه را خراش دهد. ذرات یا اشیایی که به داخل پلک بالایی وارد میشود ممکن است سبب پارگی قرنیه شود. صدمه به قرنیه همچنین می توانید شدت بینایی را کاهش دهد. سوراخ یا صدمات نافذ می تواند قرنیه را از بین ببرد وسبب عفونت شود. حتی خراش جزئی و پارگی می تواند موجب کاهش بینایی شود

ناخنک چشمناخنک چشم یک ضایعه مثلثی است که از سفیدی چشم (ملتحمه) روی سیاهی چشم (قرنیه) کشیده می شود. این ضایعه ناشی از رشد خوش خیم بافت پیوندی و رگ های ملتحمه است. ناخنک معمولاً ابتدا به صورت یک سفیدی روی ملتحمه ایجاد می شود که به تدریج به سمت قرنیه رشد می کند. به علت وجود رگ های زیاد معمولاً رنگ ناخنک صورتی یا قرمز است. ناخنک گاهی ملتهب می شود و باعث سوزش و خارش و اشک ریزش می شود. گاهی اوقات ناخنک رشد زیادی می کند و تا وسط قرنیه می رسد و جلوی دید را می گیرد؛ به علاوه حتی ناخنک های کوچکتر هم می توانند با تغییر شکل قرنیه باعث ایجاد آستیگماتیسم شوند و دید افراد را تار کنند.